Nietrzymanie moczu u mężczyzn bez tabu
Wstyd związany z nietrzymaniem moczu i kału, często zatrzymuje mężczyzn przed wizytą u lekarza, a przecież jest to przypadłość częsta, choć statystycznie mniej powszechna niż u kobiet. Dotyka ona 1 na 8 mężczyzn w każdym wieku.
Inkontynencja u mężczyzn
Inkontynencja u mężczyzn w wieku 50 lat w porównaniu do kobiet z tej samej grupy wiekowej występuje rzadziej. Z wiekiem procent ten wzrasta. Nie jest to jednak zwyczajna oznaka starzenia się organizmu i może być powiązana z innymi chorobami, takimi jak przerost prostaty, nowotwór prostaty czy choroby neurologiczne, takie jak stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona czy Alzheimera. W mniejszym stopniu nietrzymanie moczu u mężczyzn może wywoływać otyłość,cukrzyca i inne czynniki.
Jakie są przyczyny i objawy nietrzymania moczu?
Dla ułatwienia diagnozy nietrzymania moczu u mężczyzn można podzielić na określone typy. Mężczyznom z inkontynencją pomikcyjną można pomóc, zalecając im ćwiczenia i elektrostymulacje mięśni dna miednicy i wyciskanie pozostałości moczu z cewki moczowej.Wysiłkowe nietrzymanie moczu u mężczyzn występuje głównie po operacji prostaty, a nietrzymanie moczu z powodu parcia naglącego często wiąże się z przerostem prostaty, zaparciami lub zabiegami operacyjnymi, takimi jak usunięcie fragmentu jelita. Inkontynencja mieszana dotyczy sytuacji współwystępowania objawów w/w typów inkontynencji.
W badaniu lekarskim należy wyeliminować obecność kamienia, guzów lub nowotworów w żołądku/pęcherzu. Należy też przeprowadzić badanie neurologiczne na poziomie centralnym i na odcinku lędźwiowo - krzyżowym, z uwzględnieniem stanu psychicznego pacjenta i innych objawów klinicznych. Należy wykonać badanie moczu w celu wykluczenia stanów zapalnych i krwiomoczu. Diagnozę można postawić dopiero po wyleczeniu wszystkich występujących infekcji!
Należy ocenić wpływ inkontynencji na jakość życia pacjenta , jego stan emocjonalny oraz akceptację środowiska społecznego.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu po usunięciu prostaty
Wysiłkowe nietrzymanie moczu u mężczyzn najczęściej występuje po operacjach prostaty (chociaż znane są także inne przypadki) i polega na mimowolnym nietrzymaniu moczu podczas wysiłku, np. kaszlu,aktywności sportowej itp. U każdego mężczyzny występują różne objawy. U niektórych występuje tylko niewielkie wyciekanie małej ilości moczu, zazwyczaj krótkotrwałe, natomiast u innych nietrzymanie moczu może być stanem przewlekłym i długoterminowym. Po zastosowaniu odpowiedniej terapii wielu pacjentów odzyskuje prawidłowe funkcjonowanie układu moczowego.
Nietrzymanie moczu z powodu parcia naglącego
Nietrzymanie moczu z powodu parcia naglącego określa się jako mimowolne nietrzymanie moczu wraz z silną potrzebą opróżnienia pęcherza. Nietrzymanie moczu z powodu parcia naglącego, podobnie jak wysiłkowe nietrzymanie moczu, należy od początku leczyć metodami nieinwazyjnymi. Najczęstszymi przyczynami występowania inkontynencji parcia są powiększone organy wewnętrzne m.in.przerost prostaty oraz powikłania po zabiegach operacyjnych.
Leczenie nietrzymania moczu u mężczyzny
Najskuteczniejszą terapią nietrzymania moczu po operacji prostaty są ćwiczenia i elektrostymulacja mięśni dna miednicy. Dzięki ćwiczeniom pęcherza i prowadzeniu statystyk oddawania moczu pacjent może powrócić do normalnego życia, pod warunkiem że w trakcie operacji nie został uszkodzony mięsień zwieracz cewki moczowej. Decyzję o zastosowaniu odpowiedniej elektrostymulacji, jako środków wspomagających ćwiczenia mięśni dna miednicy zarówno u kobiet, jak i mężczyzn, powinien podejmować fizjoterapeuta lub lekarz.Według ostatnio przeprowadzonych badań wpływ elektrostymulacji w leczeniu nietrzymania moczu po prostatektomii jest w wielu przypadkach bezcenny.
Fizjoterapia i elektrostymulacja
Istnieją dowody, że w wielu przypadkach w walce z nietrzymaniem moczu z powodu parcia naglącego może pomagać wzmocnienie mięśni dna miednicy poprzez prawidłowo prowadzoną fizjoterapię i stymulacje. Decyzję o stosowaniu elektrostymulatorów jako środków wspomagających ćwiczenia mięśni Kegla zarówno u kobiet, jak i mężczyzn, powinien podejmować fizjoterapeuta lub lekarz specjalista.
Bardzo skuteczną metodą leczenia inkontynencji parcia są ćwiczenia pęcherza. Polegają one na stopniowym, kontrolowanym zwiększaniu pojemności pęcherza. Dużą rolę odgrywa tu akceptacja pacjenta oraz jego motywacja, jak również stopniowe i wolne tempo treningu. Tylko w ten sposób można osiągnąć najlepsze rezultaty
Ćwiczenia pęcherza moczowego
Ćwiczenia pęcherza mogą być pomocne w leczeniu nietrzymania moczu z powodu parcia naglącego występującego po operacjach prostaty. Polegają one na wstrzymywaniu dużych ilości moczu w pęcherzu przez określony czas w celu zwiększenia jego pojemności. Celem jest przerwanie zbyt częstego oddawania moczu, ograniczenie pobudzenia pęcherza i eliminacja inkontynencji parcia. Pomocy przy takich ćwiczeniach może udzielić lekarz lub fizjoterapeuta.
Inkontynencja mieszana leczenie
W inkontynencji mieszanej objawy wysiłkowego nietrzymania moczu występują wspólnie z objawami inkontynencji parcia. Według zaleceń Międzynarodowego Komitetu d/s. NTM WHO Światowej Organizacji Zdrowia należy najpierw leczyć objawy dominujące. Pierwszymi metodami leczenia zarówno w nietrzymaniu moczu z powodu parcia naglącego, jak i wysiłkowym nietrzymaniu moczu są jednak środki nieinwazyjne, obejmujące zmianę stylu życia, ćwiczenia pęcherza, elektrostymulacje i ćwiczenia mięśni dna miednicy czyli mięśni Kegla. Jeśli te metody nie przyniosą oczekiwanych rezultatów, można rozpocząć leczenie farmakologiczne najbardziej odczuwanych objawów. Jeśli i to nie skutkuję, należy skierować pacjenta na dalsze leczenie i diagnostykę.
Inkontynencja pomikcyjna terapia
Inkontynencje pomikcyjną można leczyć za pomocą ćwiczeń mięśni dna miednicy i elektrostymulacji w celu wzmocnienia mięśnia zwieracza i wydalania zawartości cewki moczowej po oddaniu moczu.