Jakie są przyczyny i metody leczenia opadajacej stopy?

2017-08-09

Opadająca stopa to problem,w wyniku którego nie działają mięśnie odpowiedzialne za unoszenie przedniej części stopy do góry podczas chodzenia. Przetaczanie stopy (od pięty do palców) jest w tym przypadku niemożliwe, gdyż cierpiący na daną dolegliwość zawsze w pierwszej kolejności dotyka podłoża palcami.

Co to jest opadająca stopa?

Cierpiący na dolegliwość opadającej stopy ma ograniczoną lub całkowicie zniesioną możliwość kierowania palców stopy do góry. Nie jest to choroba sama w sobie. Za opadającą stopę odpowiedzialny jest zespół lub pojedynczy uraz o podłożu neurologicznym.

Osoba z opadająca stopą, celem zrekompensowania częściowego niedowładu, porusza się w charakterystyczny sposób. Nadmiernie unosi nogę do góry i zgina ją przesadnie w kolanie. Pozwala to na ograniczenie opadania stopy i tym samym uniknięcie możliwości zahaczenia palcami o podłoże. Pacjenci z opadającą stopą często kompensują niedowład również wyrzucaniem nóg na boki.

Stopa opadająca to poważny problem, który znacząco może utrudnić normalne funkcjonowanie. Pomocą może się tutaj okazać odpowiednie zaopatrzenie ortopedyczne w postaci tzw "ortezy na opadającą stopę".

Jakie są przyczyny opadającej stopy?

Przyczyn opadającej stopy jest wiele. Za jedną z najczęściej spotykanych jest uszkodzenie nerwu strzałkowego, którego objawem jest uniemożliwienie kierowania do góry przodostopia. Pacjenci z porażeniem nerwu strzałkowego dodatkowo nie mogą stanąć ani chodzić na pięcie.

Inną przyczyną dla wystąpienia opadającej stopy jest porażenie nerwu kulszowego . Może do niego w wyniku mechanicznego naciągnięcia np. poprzez wypadek.

Na opadającą stopę może cierpieć również osoba, której organizm nie został poddany żadnym traumatycznym dla niego zdarzeniom. Problem opadającej stopy pojawia się również z dużo bardziej prozaicznych przyczyn. Jedną z nich jest, chociażby długotrwałe przebywanie w pozycji kucki. Dlatego tak często występuje ona wśród osób, które pracują właśnie na kucki (np. zbierający truskawki). W skutek utrzymywania pozycji przez dłuższy okres czasu może wystąpić nacisk na nerw strzałkowy, który ulega porażeniu. W takich przypadkach zazwyczaj wystarczy dać odpocząć stopie, a problem powinien ustąpić po jakimś czasie. Jednak zdarzają się sytuacje, gdzie nawet tak trywialne czynności mogą spowodować trwałe uszkodzenie i niemożliwość odzyskania całkowitej władzy w stopie.

Opadająca stopa może również wystąpić przy szeregu innych chorób czy urazów jak np.: wylew, udar mózgu, stwardnienie rozsiane, uszkodzenia kręgosłupa. Zdarza się również, że jest ona objawem błędu lekarskiego. Gdy w wyniku operacji na kolanie lub biodrze zostają uszkodzone nerwy

Opadanie stopy nie jest jedynie problemem ludzi dorosłych (u których występuje ona w wyniku urazów). U dzieci opadająca stopa może być wadą wrodzoną, która pojawia się na skutek niedorozwoju nerwowego w przypadku mózgowego porażenia dziecięcego, przepukliny oponowo-rdzeniowej , bądź nieprawidłowego ułożenia płodu w łonie matki.

Jakie są metody leczenia i rehabilitacji opadającej stopy?

Rehabilitacja i leczenie opadającej stopy jest wielokierunkowe i odbywa się na kilku płaszczyznach. Wszystkie działania podejmowane przez lekarzy i rehabilitantów mają na celu przywrócenie prawidłowego ruchu w kończynie. Aby dobrać odpowiedni rodzaj terapii, przeprowadza się najpierw wnikliwą analizę przyczyn wystąpienia problemu.

W leczeniu stosuje się rehabilitację ruchową, ultradźwięki, elektrostymulację oraz zabiegi laserowe. Zespół lekarzy może również zadecydować o zaopatrzenie pacjenta w specjalistyczną ortezę. Przy niskim stopniu zaawansowania schorzenia pacjent może również otrzymać zalecenia o wykonywaniu określonych ćwiczeń.

Źródła:

Dega W. Ortopedia i rehabilitacja. W: Marciniak W., Szulc A. (red.).Wydawnictwa Lekarskie PZWL, Warszawa 2009.
Zembaty A. Kinezyterapia. T. 2. Kasper, Kraków 2003.
E.Mikołajewska „Neurorehabilitacja, Zaopatrzenie ortopedyczne”, Warszawa 2009.
Polly Laidler. Rehabilitacja po udarze mózgu. PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2014.